Midis vitit 2008 dhe 2017, rreth 180,000 azilkërkues u larguan nga Zvicra, kryesisht për shkak se kërkesat e tyre dështuan. Rreth 92,000 mbetën në një mënyrë “të kontrolluar”, shumica (80%) vullnetarisht pa mbështetje. 20% u dhanë para për t’i ndihmuar të largohen dhe të shpërngulen në vendet e tyre të lindjes, shkruajnë mediat zvicerane.

Ajo që ndodhi me 88,000 persona të mbetur është e paqartë. Disa do të kenë kapërcyer kufirin të paregjistruar, por disa do të kenë qëndruar ilegalisht në Zvicër, përcjell albinfo.ch.

Vlerësimet e numrit të azilkërkuesve që jetojnë ilegalisht shkojnë nga 8,000 në 33,000.Disa në këtë grup janë në gjendje të kthehen në shtëpi, por zgjedhin të mos e bëjnë. Të tjerët janë të mbërthyer, të paaftë për të marrë dokumentet e nevojshme për të arritur atje. Kjo mund të ndodhë kur identiteti nuk mund të përcaktohet ose kur vendi i lindjes refuzon të sigurojë dokumentet e kërkuara të udhëtimit.

Disa nga ata që mbeten ilegalisht arrijnë të gjejnë punë të mjaftueshme pa dokumente, por të tjerët përfundojnë në mirëqenie sociale. Në vitin 2017, rreth 8,500 azilkërkues ishin nëpër strehimore dhe kuzhina të supave për mirëqenie sociale, zakonisht 12 franga në ditë.Raporti paraqet gjashtë histori të ndryshme.

Njëra është për një familje nga një vend i mëparshëm sovjetik. Ata u larguan nga frika e hakmarrjes për aktivizmin e tyre politik. Kërkesa e tyre për azil u refuzua dhe atyre u kërkohej të largoheshin nga Zvicra. Sidoqoftë, ata nuk ishin në gjendje të merrnin dokumentet e nevojshme për t’u kthyer në shtëpi. Ata kanë qenë në Zvicër për më shumë se 7 vjet. Edhe nëse do të mund të merrnin dokumentet e udhëtimit që u duheshin, ata ende kanë frikë të kthehen në vendin e tyre, përcjell tutje albinfo.ch.

Një tjetër rast është kur i ri nga Tibeti i cili udhëtoi në Zvicër vetëm pasi babai i tij, një njeri fetar u kërcënua. Kërkesa e tij për azil u refuzua dhe për shkak se ai nuk ka dokumente udhëtimi, ai nuk mund të kthehet në Kinë. Ai ka kaluar 3 vjet duke jetuar ilegalisht në Zvicër duke mbijetuar në mirëqenie sociale dhe mbështetje nga bamirësi.

Tre të tjerët që jetojnë nën hije kanë histori të ngjashme të kërkesave të dështuara për azil dhe nuk kanë asnjë mënyrë për t’u kthyer në vendet e tyre të lindjes. Procesi i azilit mund të zgjasë shumë vite, veçanërisht kur vendimet apelohen. Kjo mund ta bëjë kthimin më të vështirë.

Historia e vetme shpresëdhënëse është për Amadou, një i ri nga Guinea i cili migroi për të gjetur punë, për të paguar faturën e spitalit të babait të tij që vdiste. Ai mbërriti në Zvicër pas një udhëtimi shqetësues përmes Algjerisë, Libisë dhe Italisë. Ai donte të kthehej në shtëpi dhe përfitoi nga një paketë riatdhesimi që ofron trajnime, 3,000 franga për të ngritur një biznes dhe një shtëpi modeste. Ai planifikon të hapë një dyqan duke shitur rroba në qytetin e tij të lindjes.